Plaatje hierboven: Tunis, 10 september 1993: De Palestijnen geven hun fiat voor de Oslo-Akkoorden aan Johan Jörgen Holst, de minister van BuZa van Noorwegen. Vooraan Yasser Arafat en Holst; achteraan van L. naar R.: Mona Juul, Yasser Abbea-Rabo, Terje Larsen, Abu Mazen (Mahmoud Abbas), Abu Ala en Hassan Asfour: Arafat ondertekent het voorakkoord: “Wij erkennen het bestaansrecht van Israël binnen veilige en erkende grenzen”. Drie dagen later, 13 september 1993, volgt de officiële ondertekening op het gazon voor het Witte Huis in Washington D.C.
Het is moeilijk te geloven dat het een kwarteeuw geleden is: 13 september markeert de 25ste verjaardag van de ondertekening in 1993 van de VS-bemiddelde Verklaring van Principes tussen Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Ook bekend als de Oslo I Akkoorden, de overeenkomst tussen de Israëlische premier Yitzchak Rabin en PLO-leider Yasser Arafat erkenden de PLO als de officiële vertegenwoordiger van het Palestijnse volk.
Met vrede tussen…
View original post 929 woorden meer
jowitteroosblog 