door Wim Van Rooy · 31 augustus 2019
Op uitnodiging van het CIDI ging Wim van Rooy deze zomer samen met zoon Sam een week op studiereis naar Israël. Dit essay in twee delen is het verslag van zijn indrukken en ervaringen.
- Het CIDI probeert vooral de manke, onvolledige en vaak perverse berichtgeving door de politiek correcte en geïslamiseerde media over Israël aan te vullen met feiten en argumenten. EAJG laat vooral die Joden horen die het niet eens zijn met de Israëlische politiek (vooral de ‘bezettingspolitiek’ vindt geen genade) en die de discussie binnen de joodse gemeenschap daarover niet helder vinden.
- Leproos offerlam
Het (vaak linkse en volslagen irrationele) fanatisme waarmee men over het land spreekt is werkelijk ongezien, maar ook binnen de rechterzijde zijn er met een merkwaardige blinde vlek als het over Israël gaat, die op hun manier proberen af te dingen op het loutere bestaan van deze staat. Antisemitisme kreeg de laatste decennia (sinds Israël terugvocht en zijn bestaan verdedigde) dan ook een nieuw masker: antizionisme.Voor de meeste media immers rollen bij de obligate herdenkingen de krokodillentranen voor industrieel en anderszins vermoorde Joden als automatismen, de spreekkoren zijn routine geworden, maar bij levende Joden heeft men een iets ander gevoel, die worden met andere standaarden gemeten. Die mogen zich het liefst niet verdedigen maar moeten braaf toekijken hoe hun land probeert te overleven in een zee van islamitisch barbarisme. Op die manier is de Jood goed, vervult hij zijn plicht van lam en wil men hem het liefst zien (in de twee betekenissen).
-
Israël viert het leven en zijn tegenstanders de dood.
Tijdens de diverse gesprekken die we tijdens deze studiereis met de beide partijen voerden, werd de indruk die we al lang hadden door de realiteit bevestigd: Israël viert het leven en zijn tegenstanders de dood.
Lees hier verder.
jowitteroosblog 