Natuurlijk mag er kritiek op Israël zijn – net als op elk land. Maar het verdient ook gelijke behandeling – niets meer, niets minder. Hieronder echter de tien manieren waarop Israël wel anders wordt behandeld.
Lees hier verder.
Dit is het verhaal van de zwarte Zuid-Afrikaan Klaas Mokgomole.
In zijn studententijd aan de Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg sprak hij zich uit tegen elke vorm van onrecht en het marginaliseren van mensen. Als zodanig werd hij een opkomende leider binnen het Afrikaans Nationaal Congres, de regerende partij.
Als zodanig koos hij de Palestijnse kant in het Arabisch-Israëlische conflict. Hij werd ook een jeugdleider in de anti-Israëlische boycot-beweging (BDS), die toen veel aanhang had op de Zuid-Afrikaanse universiteitscampussen:
“Ik zag een presentatie van de BDS, waarin baby’s stierven. Zo legden ze uit dat Israël een apartheidsstaat was. En als zwarte Zuid-Afrikaan raakte mij dat diep.
Wij geloofden alles. Ze vertelden ons dat Arabieren geen toegang hebben tot Israëlische universiteiten, dat zij geen bussen, stranden of ziekenhuizen mogen delen met Joden. Zelfs toiletten waren gescheiden voor Joden en Arabieren of zwarten.
Joden zouden het Zuid-Afrikaanse apartheidssysteem, dat hier zoveel leed heeft veroorzaakt, volledig hebben gekopieerd.”
Verontwaardigd nam zijn studentenraad onmiddellijk een resolutie hebben aan die alles wat met Israël te maken had op hun campus verbood – inclusief de Joodse studentenvereniging, Israëlische academici, sportteams en artiesten.
Mokgomole was woedend. Hij haalde uit naar iedereen die iets met jodendom of Israël te maken had.
Dit omvatte onder meer het plaatsen van een afgehakte varkenskop in het koosjere gedeelte van een plaatselijke supermarkt en het verstoren van het concert van een Israëlische pianist op de campus.
Daarvoor werd hij bijna weggestuurd van de universiteit.
Hij besloot daarom naar Israël te gaan, om met eigen ogen het racisme in Israël te zien. Zo zou hij zijn strijd met verve verder kunnen rechtvaardigen.
Na de vlucht van negen uur moest hij bij aankomst in Israël nodig naar het toilet. Hij vroeg meteen aan een vliegveld-medewerker waar een toilet voor zwarten was. Die begreep er niets van en wees hem het dichtstbijzijnde toilet aan.
Toen was het de beurt aan Mokgomole om in de war te raken.
Hij was met stomheid geslagen hoe Joden en Arabieren het drukke toilet in en uit liepen.
Lees hier verder.
jowitteroosblog 