Een ‘stille’ verzetsheld. In opdracht vanuit Engeland naar de gevarenzone gegaan uit naam van fictief bedrijf. Om te spioneren. Daar heeft hij de meest gruwelijke dingen gezien in concentratiekampen. Zo gruwelijk dat hij bij terugkomst niets meer kon zeggen/ vertellen over wat hij gezien had, een blokkade had, een trauma, wat zijn levenlang bleef.
Alleen de tranen bleven.
Hij kwam weg door een achtergelaten truck aan een weggetje die hij weer aan de praat kreeg en wegkwam door zonder stuurmogelijkheid toevallig de goede richting weg te kunnen rijden, anders was hij in de handen van de vijand gereden……………
Bij terugkomst, (wat zijn vrouw die in Drachten met haar dochter ondergedoken zat, nog niet wist) is hij verder in het Noorden gebleven, ondergedoken en in verzet. De eerste keer dat zijn vrouw vernam dat hij terug was ( ze wist niet eens dat hij naar het buitenland was gegaan, richting Polen en Rusland maar dacht dat hij voor zijn werk ergens in Nederland zat) was een gecensureerde telegram van haar man die ondertekende met haar liefkoosnaam voor hem, Heintje. De eerste keer dat ze hem zag was toen hij met een aantal andere verzetstrijders een groep NSB-ers onder schot aanvoerde op de dag van bevrijding.
Alleen de tranen bleven!!
Mijn opa.
Mijn oma met mijn moeder.
Toen ik een jaar in Israel was, vroeg mijn opa katoen mee te nemen. Als herinnering aan Israel. Dat heb ik gedaan!
jowitteroosblog 